🚶Laten of Praten?  💬

04 nov 2015

We willen het vandaag over een belangrijk relatiethema hebben – Laten of praten? – naar aanleiding van de film ’45 years’.

Het thema: een echtpaar bereidt zich voor op hun 45 jarig huwelijksfeest als opeens een boodschap hun rust verstoort. De man krijgt een brief waarin hem wordt verteld dat het lichaam van zijn geliefde, met wie hij ruim 45 jaar geleden samen leefde voordat hij zijn huidige echtgenote had ontmoet, was gevonden in een gletsjer. Hij was destijds vlakbij in de buurt toen zij op een wandeling in de bergen in een ravijn was gevallen. Dit nieuws brengt in hem en zijn huidige echtgenote veel teweeg. Hij blijkt tegen zijn vrouw vroeger al heel weinig informatie over deze relatie en de omstandigheden van haar overlijden gegeven te hebben.

Hij dacht toen dat zij daar niet op zat te wachten. Ook nu deelt hij amper wat in hem omgaat, ook al is te merken dat hij zeer overstuur is.

Ook zij krijgt het in de film niet voor elkaar om echt over haar gevoelens te praten. Het incident raakt haar echter zeer, ze wil er alles van weten, maar ze praat met hem niet over haar gevoelens. Ze raakt geïrriteerd, maar wat haar echt bezig hield dat hielt zij binnen. Haar ‘oplossing’ is om voor te stellen er een nachtje over te slapen en dan helemaal opnieuw te beginnen. Dat lukt echter niet.

Interessant is wat deze vaak gekozen strategie teweeg brengt: er ontstaat emotionele afstand. Beiden zijn innerlijk wanhopig, maar het lukt ze niet om elkaar te steunen.

Het laten of praten?

Veel mensen gedragen zich zoals dit filmstel: Het idee dat de tijd alle wonden heelt en dat pijn (in het verleden of heden) verdwijnt als je er zo min mogelijk aandacht aan besteed. Gewoon vooruit kijken en er niet over praten. Deze strategie werkt helaas zeer beperkt en in hele lichte gevallen, wanneer de pijn, de schaamte, de schuld, de kwetsuren die geleden zijn niet zo diep gaan. In bijna alle gevallen gevallen heeft de psyche echt verwerking van de gebeurtenissen nodig. Erover praten in een omgeving waar vriendelijk naar je wordt geluisterd helpt enorm. Over het algemeen zal je partner de persoon zijn die ook wat dat betreft het dichtst bij je staat. Zijn beide partners daar klaar voor, dat is de grote vraag en kunnen ze dat überhaupt?

Kwetsbaarheid maakt sterk

In een relatie met een sterke band is het een stuk gemakkelijker om emotionele kwetsuren of pijn te delen. Dan is er vertrouwen dat de partner luistert en begrip opbrengt of minstens zijn of haar best doet om begrip op te brengen. Partners met een sterke band weten een omgeving voor elkaar te creëren die uitnodigend is om ook zaken de delen die je als pijnlijk, als beschamend of als moeilijk ervaart. Het mooiste daaraan is dat deze ontboezemingen de band alleen maar versterken. Hoe kwetsbarder beide partners durven te zijn, hoe sterker de band wordt en hoe groter het liefdesgevoel tussen beiden. Dat wederom heeft een bijzonder positieve uitwerking op je eigen gevoel van eigenwaarde en welzijn. Dus: Kwetsbaarheid maakt sterk!

Echter: Dit is makkelijker gezegd dan gedaan. Voorwaarde is dat beide partners in staat zijn om zich emotioneel uit te drukken en te kijken naar hun diepere gevoelens en behoeften. Dat is vaak helemaal nier zo vanzelfsprekend.

En dan is het ook nog cruciaal dat zij bereid zijn om dat alles met elkaar te delen. Dat is vaak nog een behoorlijke drempel. Herken je dat bij anderen en/of uiteraard bij jezelf?

Laten we fantaseren, wat de filmpartners misschien hadden kunnen delen met elkaar, als ze bereid waren geweest om dit te doen (ook al heb je de film helemaal niet gezien, niet nodig):

Hij: “Ik ben in schok, alles van toen komt terug. Ik ben bang dat je boos wordt op mij als ik je vertel hoe diep me dit allemaal raakt. Maar feit is dat ik je juist nu nodig heb: Ik vrees eerlijk gezegd dat je het moeilijk vind om naar mij te luisteren. Maar eigenlijk heb ik het nodig dat ik jou rustig kan vertellen wat in me omgaat en jij me daarvoor de ruimte geeft.”

Zij: “Nu ik geconfronteerd wordt met de liefde die jullie hebben gedeeld, merk ik dat ik me onzeker voel. Ik reageer met jaloezie, maar eigenlijk ben ik bang dat ik voor jou misschien alleen maar ‘second best’ ben geweest. Ik heb geruststelling nodig dat ik voor jou de meest belangrijke ben.”

Herken je dit soort situaties? Situaties, waarin je geraakt bent en twijfelt of je dit met je partner kunt delen? Wat doe je dan? En wat doet dat met de band tussen jou en je partner?

Wij zijn oprecht geïnteresseerd wat deze video bij jou losmaakt.

Merci ook voor het doorsturen aan anderen en jouw ervaringen met ons te delen.

Met liefdevolle groeten, Ingeborg en Robert